Van Ouidah tot Dassa

23 december

We verlaten Lokossa en nemen afscheid van Hotel Le Baron. Op weg naar Ouidah stoppen we bij Eco-Benin waar we een programma afwerken op en rond het Lac Aheme in Possotomé.

Met een bootje varen we het meer op en worden we ingewijd in alle vistechnieken van de plaatselijke vissers die in 45 dorpen rond het meer wonen.  Na een demonstratie van visser Lucien is het onze beurt om het net uit te werpen. We wagen elk om beurt een poging, de ene al wat eleganter dan de andere, maar de vissen blijven liever in het water net als Remi die verfrissing nodig had… Het was inderdaad snikheet op de boot en onze huidskleur oogt er ook naar.

 ’s Middags krijgen we een vissersmaaltijd (Dankouin) voorgeschoteld, vis uiteraard met lekker bereide gari (bloem van maniok). We krijgen nog wat tijd om te relaxen aan de boorden van het meer en wanen ons even op een tropisch eiland.

Met gids Denis maken we in de namiddag een tochtje door het dorp langs verschillende voodooplaatsjes. Weeral voodoo… hoe kan het ook anders we zijn tenslotte in Benin. We begrijpen echte niet altijd alles van de uitgebreide verhalen over hun ceremonies. Ligt het aan het Frans van de gidsen, aan de warmte of aan de dorst… ? We zijn sowieso blij op het einde te kunnen afsluiten met een heerlijke Beninoise, niet ‘en robe’ maar ‘en bouteille’.

Het is al donker wanneer we arriveren in Hotel Diaspora of Jardin Brésilien in Ouidah en vangen al een nachtelijke glimp op van de ‘Porte de non Retour’ naast ons hotel. Op het terras horen we de zware golven beuken op het strand… in het pikdonker kunnen we alleen maar raden welk uitzicht we morgen zullen zien…

24 december

Bij het ontbijt zien we eindelijk het schitterend uitzicht op de Atlantische Oceaan, slechts enkele meters verderop.

Ouidah is de bakermat van de voodoocultuur maar heeft ook een donkere geschiedenis als verzamelplaats van alle West-Afrikaanse slaven die verhandeld werden naar Zuid-Amerika. We bezoeken het plaatselijke museum waar de geschiedenis wordt verteld van de koningen van Dahomey (de vroegere naam van Benin) en hun minder fraaie rol in de slavenhandel met Portugezen, Denen, Fransen, Engelsen, Nederlanders. Elk van deze Europese naties had hier zijn eigen fort waar de gekochte slaven gevangen werden gehouden.

Daarna bezoeken we nog de Temple de Pythons waar een vijftigtal van die leuke diertjes verblijven en vereerd worden in een onderdeel van de voodoocultus. We krijgen een korte uitleg en rondleiding waarna we de “eer” krijgen een foto te kunnen (moeten?) nemen van een python in onze nek.

We zijn echter nog meer onder de indruk van de Route des Esclaves, de weg die de slaven moesten afleggen tot aan de zee om van daaruit als ‘voorwerpen’ verscheept te worden.

We kunnen ons amper inbeelden hoe verschrikkelijk het moet zijn geweest: verkocht voor enkele schelpjes of wat likeur, geketend kilometers lang moeten stappen, je identiteit verliezen door 7 x rond de Arbre de l’oublie te moeten lopen, gebrandmerkt worden met een hete ijzeren stempel, vastgeketend wekenlang moeten wachten voor vertrek en dan als sardienen in een boot gestopt worden. Geen wonder dat velen dit niet overleefd hebben en wie het overleefde had ginds, op de plantages, een onmenselijk leven…

In 1992 hebben de nazaten van de Amerikaanse slaven een monument opgericht ter herdenking van deze vreselijke periode. In het beruchte dorpje Zoungbodji, precies op de plaats waar de slaven werden opgesloten in afwachting van de verscheping, Zomaï  genoemd (daar waar geen vuur of licht is), plaatsten zij een herdenkingsmuur en standbeeld onder de naam Zomachi: “het licht mag nooit meer uitgaan”…

Wanneer we uiteindelijk aan de zee aankomen zien we de indrukwekkende Porte de Non Retour als herdenking van de slavenhandel. We worden er even stil van…

Lambert helpt ons nadien bij het wisselen van geld (van euro’s naar CFA). Even een kleine paniek wanneer de loketbediende elk biljetje van 50 euro grondig onderzoekt en op 2 verschillende stapeltjes legt. Gelukkig krijgen we enkel het kleine stapeltje terug: hij kan ze niet aanvaarden, er zitten (piepkleine) scheurtjes in… Met nog wat extra centen in de zakken brengt Lambert ons naar een plaatselijke bistro waar we heerlijk eten alvorens we richting hotel te vertrekken om een verfrissende duik te nemen in het zwembad.

Zwemmen op kerstavond in een openluchtzwembad omringd door palmbomen en met zicht op de Atlantische Oceaan… waarschijnlijk iets wat we nooit meer zullen meemaken…

Rond 19u vertrekken we richting terras met de pakjes en ons kerstboompje voor het kerstdiner. We zijn benieuwd…

Het eten is niet te vergelijken met het typische Belgische kerstdiner, maar we zijn zeer tevreden met wat we voorgeschoteld krijgen. We krijgen er nog een heus spektakel bovenop: met veel tamtam en verkleedpartijen zien we alles soorten rairiteiten de revue passeren… Even twijfel: vieren ze carnaval of kerstfeest… tot er toch een magere Père de Noël passeert…

Aan onze vrienden van Savio: we hebben heel wat ideëen opgedaan… J

25 december

Vandaag werken we de eerste etappe af richting het noorden van Benin. We rijden tot Dassa maar stoppen ondertussen bij het mooist bewaarde erfgoed van Benin: de paleizen van de koningen van Abomey. Ze zijn trouwens erkend als Unesco Werelderfgoed. De beste gids tot nu toe leidt ons rond in twee van deze prachtige paleizen. We leren de geschiedenis kennen van de koningen van de jaren 1600 tot 1900. We horen wrede verhalen over tempels gebouwd met het bloed van de vijanden en de 41 vrouwen die vrijwillig levend begraven werden samen met een gestorven koning. We staan er versteld van hoe dit erfgoed zo goed bewaard is gebleven en welke aandacht werd besteed aan de restauratie.

Onderweg naar Dassa proeven we van de vrucht van de cashewnoot, een speciale zoete smaak die ons niet echt kon bekoren maar waar Lambert met volle teugen van geniet. Toen Remi wat verderop in de brousse naar het toilet wou gaan werd hij overvallen door een kudde buffels…

Tijdens  een blitzbezoek aan La Notre Dame de Arigbo, in onze ogen niet echt thuishorend in dit land, hoorden we van Lambert dat hier enorme bedevaarten plaatsvinden met duizenden pelgrims. Van alle kanten en landen stromen ze blijkbaar samen om de verschijning van Maria hier te eren. Onvoorstelbaar…

’s Avonds komen we aan in de gezellige Auberge de Dassa waar Louise nog maar eens aangevallen wordt door veel te veel muggen!

Morgen moeten we heel vroeg opstaan om een lange rit te maken richting Natitingou.